Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ






Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Η σπερματέγχυση είναι μία από τις μεθόδους Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Αποτελεί σημαντικό εργαλείο για τον Ιατρό που ασχολείται με την Αναπαραγωγή. Μπορεί να προσφέρει τη λύση για πολλά υπογόνιμα ζευγάρια ενώ δεν είναι καθόλου επεμβατική μέθοδος.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες σπερματέγχυσης: η ομόλογη, κατά την οποία χρησιμοποιείται σπέρμα από τον άνδρα του ζευγαριού και η ετερόλογη κατά την οποία χρησιμοποιείται σπέρμα από δωρητή, όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις αζωοσπερμίας (απουσία σπερματοζωαρίων στο σπέρμα του άνδρα του ζευγαριού), αν και σε αυτές ακόμα τις περιπτώσεις μπορεί να γίνει βιοψία από τους όρχεις του αζωοσπερμικού άνδρα και μικρογονιμοποίηση.
Ενδείξεις. Η σπερματέγχυση έχει θέση στις εξής περιπτώσεις:
α) Ανεξήγητη υπογονιμότητα, δηλαδή στις περιπτώσεις όπου ο έλεγχος του ζευγαριού δεν κατάφερε να αναδείξει εμφανή αιτία υπογονιμότητας. Υπολογίζεται ότι αυτά τα ζευγάρια αποτελούν το 10-15% των υπογόνιμων ζευγαριών.
β)Ελαφρά έως μέτρια επηρεασμένη ποιότητα του σπέρματος στον άνδρα. Κατά την σπερματέγχυση επιτυγχάνεται μία συγκέντρωση σπερματοζωαρίων στις σάλπιγγες που είναι 10 έως 100 φορές μεγαλύτερη από την συγκέντρωση κατά την συνουσία. Αυτό καταδεικνύει πόσο χρήσιμη μπορεί να φανεί η σπερματέγχυση σε περιπτώσεις ολιγοσπερμίας, δηλαδή σε μειωμένο αριθμό σπερματοζωαρίων στο σπερματικό υγρό.
γ)Ελαφρά ενδομητρίωση στη γυναίκα.
δ)Τραχηλικός παράγοντας.
ε)Συνδυασμός ενός ή περισσοτέρων παραγόντων στον άνδρα ή και στη γυναίκα.
Αντενδείξεις. Η σπερματέγχυση αντενδείκνυται στις εξής περιπτώσεις:
Α)όταν υπάρχει βλάβη και στις δύο σάλπιγγες.
Β)Σε ιστορικό εξωμήτριας κύησης.
Γ)Σε έντονα μειωμένη ποσότητα σπέρματος, δηλαδή κάτω από 2.000.000 κινητά σπερματοζωάρια, μετά από επεξεργασία του σπέρματος.
Όσον αφορά στη γυναίκα, υπάρχουν 3 τρόποι αντιμετώπισης.
α) Μπορεί η σπερματέγχυση να γίνει σε φυσικό κύκλο, δηλαδή χωρίς καμία διέγερση των ωοθηκών.
β)Μπορεί να γίνει διέγερση με χάπια από το στόμα (κιτρική κλομιφένη) και
γ)Μπορεί να γίνει συνδυασμός κιτρικής κλομιφένης και ενέσεων γοναδοτροπινών.
Αποτελέσματα. Τα ποσοστά επιτυχίας εξατομικεύονται για κάθε ζευγάρι και έχουν να κάνουν κυρίως με την ποιότητα του σπέρματος, την ηλικία της γυναίκας και την ένδειξη αυτής καθεαυτής της σπερματέγχυσης. Κατά μέσο όρο μελέτες δίνουν ποσοστά επιτυχίας 15 με 17% ανά κύκλο ενώ αθροιστικά μετά από 3 με 4 κύκλους το 25% των ζευγαριών θα επιτύχουν κύηση και τοκετό και θα αποφύγουν με αυτόν τον τρόπο την εξωσωματική γονιμοποίηση. Η σπερματέγχυση πρέπει να περιορίζεται σε 3 με 6 κύκλους , το μέγιστο, καθώς έχει φανεί οι πιθανότητες επιτυχίας μειώνονται μετά από 3 με 4 προσπάθειες. Εάν δεν επιτευχθεί εγκυμοσύνη , το επόμενο βήμα είναι η μετάβαση είτε στην κλασσική εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF),είτε στην μικρογονιμοποίηση (ICSI), ανάλογα με την ποιότητα του σπέρματος.
Στην Δανία, η οποία είναι μια από τις ελάχιστες χώρες που διαθέτει στατιστικές σε εθνικό επίπεδο, διενεργήθηκαν το 2003 9.805 κύκλοι σπερματέγχυσης συγκριτικά με 5639 κύκλους IVF και 3653 κύκλους ICSI.
Δρ Δημολένης Λάμπρος,
Μαιευτήρας Χειρ/γός Γυναικολόγος, MD MSc,
Master «ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ»
Μέλος της Σουηδικής Ένωσης Μαιευτήρων Χειρ/γών Γυναικολόγων
Εκπαιδευτής του Διεθνούς Σεμιναρίου Μαιευτικού Επείγοντος ALSO
Τηλ Ιατρείου 2106845302, φαξ 2106845383,

Τηλ άμεσης επικοινωνίας 6944587573
www.lampros-dimolenis.com

lampros.dimolenis@gmail.com
Επιστημονικός συνεργάτης με ΓΑΙΑ, ΛΗΤΩ, ΙΑΣΩ.
Σύμβαση με ΟΛΑ τα ταμεία.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Υπογονιμότητα, η μάστιγα της εποχής μας:Ο γυναικείος παράγοντας


Υπογονιμότητα, η μάστιγα της εποχής μας: ο γυναικείος παράγοντας
Στην διερεύνηση και αντιμετώπιση της υπογονιμότητας η αφετηρία μας είναι το ζευγάρι από κοινού. Το ζευγάρι είναι αυτό που θεωρείται υπογόνιμο, παρ΄ όλο που η αιτία ή οι αιτίες έγκεινται στον άνδρα ή τη γυναίκα. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στις αιτίες που έχουν να κάνουν με τη γυναίκα (γυναικείος παράγων) και που ανέρχονται σε ποσοστό περίπου 40% των περιπτώσεων. Σε ποσοστό 20% η αιτία ανευρίσκεται στον άνδρα, σε 25% και στους δύο ενώ σε ποσοστό 15% περίπου η διερεύνηση αδυνατεί να προσδιορίσει αιτία. Το ποσοστό των υπογόνιμων ζευγαριών είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, θεωρείται όμως ότι κυμαίνεται περίπου στο 15%, αριθμός σημαντικά υψηλός. Εκτιμάται ότι ο αριθμός αυτός αυξάνεται, αποτελώντας ένα σημαντικότατο πρόβλημα για τους σύγχρονους νέους.
Η πρακτική είναι να ξεκινάει η διερεύνηση μετά από ένα έτος ελέυθερων επαφών χωρίς σύλληψη. Ωστόσο, ξεκινάμε νωρίτερα όταν η γυναίκα είναι πάνω από 35 ετών ή όταν υπάρχει κάποιο στοιχείο στο ιστορικό του άνδρα ή της γυναίκας που μπορεί να αποτελεί πιθανή αιτία.
Η συχνότερη αιτία υπογονιμότητας στη γυναίκα είναι οι διαταραχές της ανωοθυλακιορρηξίας. Ήδη από το ιστορικό, που είναι το πρώτο βήμα της διερεύνησης, παίρνουμε σημαντικές πληροφορίες. Κύκλοι 28 εώς 32 ημερών μπορούν να αποκλείσουν με μεγάλη βεβαιότητα διαταραχή της ωοθυλακιορρηξίας. Απεναντίας, κύκλοι μεγαλύτεροι των 40 ημερών αποδεικνύουν με ασφάλεια το αντίθετο. Εάν οι κύκλοι είναι μικρότεροι των 26 ημερών αλλά ρυθμικοί ή είναι μεταξύ 25 εώς 35 ημερών αλλά με διακύμανση μεγαλύτερη των 4 ημερών από κύκλο σε κύκλο, η διαταραχή στην ωοθυλακιορρηξία είναι πιθανή. Σε περίπτωση αβεβαιότητας, ο έλεγχος της προγεστερόνης στο αίμα της γυναίκας στο δεύτερο μισό του κύκλου λύνει το πρόβλημα. Στο 75% των περιπτώσεων ανωοθυλακιορρηξίας η αιτία είναι το Σύνδρομο των Πολυκυστικών Ωοθηκών.
Οι ανατομικές διαταραχές αποτελούν μία μεγάλη ομάδα αιτιών υπογονιμότητας. Πολύποδες κα συμφύσεις του ενδομητρίου ανιχνεύονται με υστεροσκόπηση ή με απλό υπερηχογράφημα μετά την έγχυση φυσιολογικού ορού στη μήτρα. Ινομυώματα που βρίσκονται σε επαφή με την κοιλότητα της μήτρας κυρίως εμπλέκονται σε αποβολές αλλά και αδυναμία σύλληψης. Η συχνότερη όμως κατηγορία ανατομικών ανωμαλιών είναι οι συμφύσεις και οι στενώσεις των σαλπίγγων. Ανευρίσκονται με την υστεροσαλπιγγογραφία, απλή και ανώδυνη εξέταση. Οι βλάβες αυτές προκαλούνται από φλεγμονές των σαλπίγγων. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε το εξής: στον τράχηλο της γυναίκας μπορεί να βρεθεί ένα είδος μικροβίων που λέγονται χλαμύδια, χωρίς να προκαλούν συμπτώματα. Το ίδιο σιωπηλά μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή στις σάλπιγγες με τα αποτελέσματα που προαναφέραμε. Για το λόγο αυτό, οφείλουμε να είμαστε «γενναιόδωροι» στον έλεγχο των χλαμυδίων στον τράχηλο των νέων γυναικών, κάτι που γίνεται με απλή λήψη υγρού και καλλιέργεια.
Οι κυριότερες ενδοκρινολογικές διαταραχές σαν αιτίες υπογονιμότητας είναι η υπερπρολακτιναιμία και οι θυρεοειδοπάθειες. Και οι δύο ανευρίσκονται εύκολα με εξετάσεις αίματος. Τέλος, μία λιγότερη συχνή αιτία υπογονιμότητας είναι οι διαταραχές της τραχηλικής βλέννας.